Kriskas door Australie / Aftrap Indonesie
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Iris
26 Juli 2009 | Indonesië, Ubud
Nu zelfs de webmaster van waarbenjij.nu vroeg of ik soms de K2 aan het beklimmen was, aangezien ik al een tijdje niks van me had laten horen, heb ik mezelf maar achter een computer gezet voor een update.
Hoe vat je een maand, waarin je een half contintent hebt doorgereisd en 4 vliegtuigen van binnen hebt gezien, samen in een blog van enkele alinea's (update: dat is niet mogelijk, het zijn heeel veeel alinea's)?
Ergens eind juni was het tijd om Brisbane, dat na bijna drie maanden een beetje als thuis was gaan voelen, te verlaten. Geen vrijdagavonden in de Elephant & Wheelbarrow meer, geen koffie's meer bij de Spice & Sugar (waar mijn capuccino iedere dag om stipt kwart voor 10 klaar stond, nog voordat ik besteld had) en nog zoveel andere dingen die ervoor gezorgd hebben dat het een top tijd was.
Lang de tijd om hierbij stil te staan had ik niet, een treinreis van 14 uur bracht me in Sydney, waar Jeroen, Rutger en Monique me op het perron stonden op te wachten. Tijd om te gaan rondreizen! Natuurlijk niet voordat Sydney goed en wel bezichtigd was.
Van Sydney met zijn 4 miljoen inwoners vlogen we naar de woestijn-stad (of moet ik zeggen dorp?) Alice Springs. Vanaf hier hadden we een camper gehuurd om de outback door te gaan. Een camper met een hoofdletter C: maar liefst 7 meter lang, 4 meter breed inclusief 2 kingsize bedden. Kamperen ten top.
Allereerst stond er een meerdaagsbezoek aan het rode centrum van Australië (Uluru, Kata Tjuta & Kings Canyon) op het programma. Het zand is nog steeds rood, de wegen zijn nog lang en alle drie de aboriginal gronden blijven indrukwekkend. Tijdens de Kings Canyon wandeling raakten we enigzinds de weg kwijt: het laatste pijltje dat we tegenkwamen dat de route aangaf, wees regelrecht de afgrond in. Aangezien we Kings Canyon wel heel mooi vonden, maar niet persé wilden dat dat het laatste was dat we ooit zouden zien, besloten we zelf een route te zoeken. Tijdens het naar beneden klouteren over stenen en struiken vielen we in het oog van de Rangers, deze konden onze alternatieve weg wat minder waarderen.
Via een overnachting in wereldstad (sarcastisch) Tennant Creek hebben we wat nachten in Katherine gestaan om naar de Butterfly Gorge te kunnen wandelen. Vanwege onze geweldige timing liepen we deze op het heetst van de dag (35 graden, strakblauwe lucht). Afzien, maar absoluut de moeite waard.
Inmiddels waren we de kreeftskeerkring over, wat betekent dat we in tropisch gebied waren aangekomen en wel in Kakadu National Parc. Tijdens een cruise over de Yellow Waters leerden we Pluto kennen. Pluto is een vijf-meter lange krokodil, die zijn naam te danken heeft aan de maaltijd die hij op heeft. Onwetende touristen gooiden een stok voor hun hond Yellow Waters in. In deze river zit ongeveer iedere 3 a 4 meter een grote groene krokodil. Lijkt me een duidelijk verhaal :-).
Tijdens mijn vorige Kakadu avontuur was het regenseizoen net voorbij en was de weg naar de Jim Jim & Twin Falls overstroomd. Dit keer was de planning beter en noemden ze de weg "begaanbaar". Daar is ook meteen het punt: begaanbaar betekent een dik half uur stuiteren in een 4WD. Goed voor de spieren. Hoewel Jim Jim niet meer stroomden, waren beide wandelingen en watervallen indrukwekkend mooi.
Na een dag zwemmen in alle rockholes van Litchfield National Parc was het tijd voor de grote-camper-schoonmaak-beurt en moesten we, tot groot verdriet, ons rijdend hotel inleveren. In Darwin hebben we vooral gechilld, omdat het veel te warm was om wat te gaan doen (waarom heb je dat nou nooit in NL? ;-)).
De laatste dagen Australie zijn doorgebracht in Port Douglas, een stadje boven Cairns dat wél een strand heeft. Ook hier met wit strand en palmbomen (tegenwoordig doe ik het niet meer voor minder ;-)). Omdat het geld wat hard ging, besloten we in een cabin op een camping te slapen. Niet zomaar een camping: een bejaarden-verzamelplek (bewoners onder de 75 waren uiterst zeldzaam) waar de gesprekken bij de douche over Andre Rieu gingen ("Ow, wat leuk dat je uit Nederland komt, ben je ook zo'n fan?" - geen commentaar).
Een tripje naar Cape Tribulation (uniek in de wereld omdat hier het regenwoud en het strand bij elkaar uitkomen) en naar het Great Barrier Reef (vissen en koraal in alle kleuren van de regenboog blijft fascinerend) later, was de laatste avond alweer aangebroken. Tijd voor afscheid van het land dat opnieuw voor veel mooie momenten heeft gezorgd.
Een dag vliegen later stond ik ineens een Bali (de technologie staat voor niks). Goed voorbereid als ik was, had ik uiteraard genoeg geld bij me om bij aankomst een visum te kopen. Niet dus. Bankkaarten werden niet geaccepteerd, maar ze hadden een oplossing. Anders liep ik toch gewoon even achter de douane langs, naar buiten, om geld te pinnen? Geen probleem in Indonesië. Hierna ging ik nog twee keer in de verkeerde rij staan, maar uiteindelijk kwam alles goed en kon ik gaan chillen in mijn villa in Sanur (mét een privé zwembad voor de deur). Gelukkig kwam Nienke de volgende dag aan, zodat er niet meer geblunderd hoeft te worden. Zo zijn we bijvoorbeeld niet op de verkeerde weg beland en per ongeluk naar een heel ander dorp dan de bedoeling was gelopen.
Terwijl ik dit typ zit ik in Ubud, het culturele centrum van Bali, waar we via de Goa Gojah tempel (de olifanten grot) vandaag zijn aangekomen. Vanmiddag hebben we de Monkey Forest Sanctuary bezocht: Apenheul voor gevorderden. Ongelooflijk veel brutale apen temidden van regenwoud en tempels, erg leuk.
Nu is het echt tijd om er een einde aan te maken, bovendien moeten Nienke en ik opzoek naar een restaurant met uitzicht over rijstvelden waar we kunnen dineren voor 4 euro per persoon. Heerlijk om in Indonesie te zijn.
Hoe vat je een maand, waarin je een half contintent hebt doorgereisd en 4 vliegtuigen van binnen hebt gezien, samen in een blog van enkele alinea's (update: dat is niet mogelijk, het zijn heeel veeel alinea's)?
Ergens eind juni was het tijd om Brisbane, dat na bijna drie maanden een beetje als thuis was gaan voelen, te verlaten. Geen vrijdagavonden in de Elephant & Wheelbarrow meer, geen koffie's meer bij de Spice & Sugar (waar mijn capuccino iedere dag om stipt kwart voor 10 klaar stond, nog voordat ik besteld had) en nog zoveel andere dingen die ervoor gezorgd hebben dat het een top tijd was.
Lang de tijd om hierbij stil te staan had ik niet, een treinreis van 14 uur bracht me in Sydney, waar Jeroen, Rutger en Monique me op het perron stonden op te wachten. Tijd om te gaan rondreizen! Natuurlijk niet voordat Sydney goed en wel bezichtigd was.
Van Sydney met zijn 4 miljoen inwoners vlogen we naar de woestijn-stad (of moet ik zeggen dorp?) Alice Springs. Vanaf hier hadden we een camper gehuurd om de outback door te gaan. Een camper met een hoofdletter C: maar liefst 7 meter lang, 4 meter breed inclusief 2 kingsize bedden. Kamperen ten top.
Allereerst stond er een meerdaagsbezoek aan het rode centrum van Australië (Uluru, Kata Tjuta & Kings Canyon) op het programma. Het zand is nog steeds rood, de wegen zijn nog lang en alle drie de aboriginal gronden blijven indrukwekkend. Tijdens de Kings Canyon wandeling raakten we enigzinds de weg kwijt: het laatste pijltje dat we tegenkwamen dat de route aangaf, wees regelrecht de afgrond in. Aangezien we Kings Canyon wel heel mooi vonden, maar niet persé wilden dat dat het laatste was dat we ooit zouden zien, besloten we zelf een route te zoeken. Tijdens het naar beneden klouteren over stenen en struiken vielen we in het oog van de Rangers, deze konden onze alternatieve weg wat minder waarderen.
Via een overnachting in wereldstad (sarcastisch) Tennant Creek hebben we wat nachten in Katherine gestaan om naar de Butterfly Gorge te kunnen wandelen. Vanwege onze geweldige timing liepen we deze op het heetst van de dag (35 graden, strakblauwe lucht). Afzien, maar absoluut de moeite waard.
Inmiddels waren we de kreeftskeerkring over, wat betekent dat we in tropisch gebied waren aangekomen en wel in Kakadu National Parc. Tijdens een cruise over de Yellow Waters leerden we Pluto kennen. Pluto is een vijf-meter lange krokodil, die zijn naam te danken heeft aan de maaltijd die hij op heeft. Onwetende touristen gooiden een stok voor hun hond Yellow Waters in. In deze river zit ongeveer iedere 3 a 4 meter een grote groene krokodil. Lijkt me een duidelijk verhaal :-).
Tijdens mijn vorige Kakadu avontuur was het regenseizoen net voorbij en was de weg naar de Jim Jim & Twin Falls overstroomd. Dit keer was de planning beter en noemden ze de weg "begaanbaar". Daar is ook meteen het punt: begaanbaar betekent een dik half uur stuiteren in een 4WD. Goed voor de spieren. Hoewel Jim Jim niet meer stroomden, waren beide wandelingen en watervallen indrukwekkend mooi.
Na een dag zwemmen in alle rockholes van Litchfield National Parc was het tijd voor de grote-camper-schoonmaak-beurt en moesten we, tot groot verdriet, ons rijdend hotel inleveren. In Darwin hebben we vooral gechilld, omdat het veel te warm was om wat te gaan doen (waarom heb je dat nou nooit in NL? ;-)).
De laatste dagen Australie zijn doorgebracht in Port Douglas, een stadje boven Cairns dat wél een strand heeft. Ook hier met wit strand en palmbomen (tegenwoordig doe ik het niet meer voor minder ;-)). Omdat het geld wat hard ging, besloten we in een cabin op een camping te slapen. Niet zomaar een camping: een bejaarden-verzamelplek (bewoners onder de 75 waren uiterst zeldzaam) waar de gesprekken bij de douche over Andre Rieu gingen ("Ow, wat leuk dat je uit Nederland komt, ben je ook zo'n fan?" - geen commentaar).
Een tripje naar Cape Tribulation (uniek in de wereld omdat hier het regenwoud en het strand bij elkaar uitkomen) en naar het Great Barrier Reef (vissen en koraal in alle kleuren van de regenboog blijft fascinerend) later, was de laatste avond alweer aangebroken. Tijd voor afscheid van het land dat opnieuw voor veel mooie momenten heeft gezorgd.
Een dag vliegen later stond ik ineens een Bali (de technologie staat voor niks). Goed voorbereid als ik was, had ik uiteraard genoeg geld bij me om bij aankomst een visum te kopen. Niet dus. Bankkaarten werden niet geaccepteerd, maar ze hadden een oplossing. Anders liep ik toch gewoon even achter de douane langs, naar buiten, om geld te pinnen? Geen probleem in Indonesië. Hierna ging ik nog twee keer in de verkeerde rij staan, maar uiteindelijk kwam alles goed en kon ik gaan chillen in mijn villa in Sanur (mét een privé zwembad voor de deur). Gelukkig kwam Nienke de volgende dag aan, zodat er niet meer geblunderd hoeft te worden. Zo zijn we bijvoorbeeld niet op de verkeerde weg beland en per ongeluk naar een heel ander dorp dan de bedoeling was gelopen.
Terwijl ik dit typ zit ik in Ubud, het culturele centrum van Bali, waar we via de Goa Gojah tempel (de olifanten grot) vandaag zijn aangekomen. Vanmiddag hebben we de Monkey Forest Sanctuary bezocht: Apenheul voor gevorderden. Ongelooflijk veel brutale apen temidden van regenwoud en tempels, erg leuk.
Nu is het echt tijd om er een einde aan te maken, bovendien moeten Nienke en ik opzoek naar een restaurant met uitzicht over rijstvelden waar we kunnen dineren voor 4 euro per persoon. Heerlijk om in Indonesie te zijn.
-
26 Juli 2009 - 11:12
Jetske:
:D TOP verhaal meis!!! Geniet van mijn zusje!! Ik vind het zo leuk dat jullie elkaar weer zien!!
Kus -
26 Juli 2009 - 11:46
Manon:
Mevrouw de Laat!
Je hebt er weer een mooi verhaal van gemaakt. Ik ben wederom jaloers! Ben benieuwd naar de foto's. Veel plezier nog.
xxx -
27 Juli 2009 - 06:58
Mathijs:
Goed verhaal Iris! Ik ben vooral jaloers op het apenheul in het kwadraat verhaal. x uit Vientiane (Laos) en ik mail/spreek je snel.
P.S. Ik ga vanavond maar eens eten voor 1 euro ; ) -
28 Juli 2009 - 09:53
Iris:
Yooo stranger!
Je moet niet zolang meer wachten met al je verhalen hoor, ik ben nu in 5 minuten door jouw maand heen gegaan en ben het spoor helemaal bijster (Uluru, Kata Tjuta, Kings Canyon, Katherine, Butterfly Gorge, Kakadu, Jim Jim, Darwin, André Rieux, Marco Borsato?? ...WTF!?)
Maar het klinkt best cool allemaal :D Super veel plezier deze laatste maand, en niet meer van die verontrustende smsjes sturen dat je wil stappen in Utrecht hoor! Ik schrok me dood!
XXXXXX Uit boring Utrecht -
28 Juli 2009 - 11:12
Lauri:
Hoi Iris,
Inmiddels hebben we ook de verhalen al van Jeroen, Rutger en Monique gehoord, maar het blijft jaloersmakend. Veel plezier gewenst in Indonesie en tot snel,
Liefs Lauri -
30 Juli 2009 - 07:43
Monique:
Hee Iris,
Terwijl jij lekker aan het genieten bent in Indonesie zit ik snotterend en met keelpijn (eerste verschijnselen van de mexicaanse griep??? haha) achter mijn burautje in Haaren! Toch jammer dat vakantie altijd zo snel voorbij gaat :( Maar gelukkig houden onze mooie foto's, herinneringen en jouw wederom geweldig geschreven reisverslagje me op de been ;)
Nog heel veel plezier daar en tot eind augustus!
xje Monique -
30 Juli 2009 - 09:26
Jasper:
Arme Pluto :( (de hond dan). Maar leuke verhalen! Nog veel plezier en tot snel!
Kus Jasper
-
30 Juli 2009 - 14:42
Feodor:
Heej Iris!! Alles gaat super lekker zo te lezen =] nog bedankt voor je krabbel op me feestje :) Hier in NL is het weerbericht voor ieder wat (dus eigenlijk gewoon k*tweer) maarja..
Heel veel plezier nog en geniet ervan met je goedkope eten ;)!
Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
