Javaanse avonturen
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
07 Augustus 2009 | Indonesië, Surakarta
Hoewel het laatste bericht pas een week geleden is, lijkt het al veel langer. Dit klinkt als minuten die uren kunnen duren, maar het is juist precies het tegenovergestelde. Misschien komt dit omdat Indonesie zo'n mooi land is en we ontzettend veel indrukken op doen, of omdat we gewoon sowieso geen gevoel voor tijd hebben, wat ook meteen verklaart waarom we pas na 1,5 dag beseffen dat we een tijdszone gepasseerd zijn.
Sengiggi was de laatste plek van schrijven, hier hebben we 's middags een rondtour over Lombok gemaakt waar we onszelf van onze creatieve kant konden laten zien. We werden namelijk min of meer neergezet tussen wat vlechtende dames, die maar al te graag hun mandje in onze handen duwden onder het mom van "dit vinden toeristen vast leuk en dan kopen ze zelf ook wat". Niet dus. Wel waren ze het er allemaal over eens dat we talent hadden en niet weg mochten. Toen dat uiteindelijk toch gelukt was, moest ik nog een pot bakken voordat we echt verder konden gaan. Is er al iemand jaloers?
De boot en de bus vanaf Lombok brachten ons naar Denpasar, hier zouden we overnachten naast de busterminal om met een 8 uur durende rit naar Surabaya op Java te gaan. Een hele attractie. Beide weghelften hebben namelijk maar één baan, als je inhaalt ben je dus een spookrijder. Alle verkeersdeelnemers, inclusief onze eigen buschauffeur (een man met vrouwelijke eigenschappen, hij kan namelijk roken, bellen én de bus besturen en dat allemaal tegelijkertijd), stuk voor stuk kamikazen piloten, halen elkaar continu in. Gelukkig hebben we de eindbestemming, na 11,5 uur en 25 schietgebedjes later, helemaal heel bereikt.
Surabaya is een stad van tegenstellingen. In het centrum zijn er veel hoge gebouwen, moderne shopping malls en goede straten, terwijl de mensen in de oude stad je huid en haar nog willen aanraken omdat het zo wit is, ze op straat leven en streng islamitisch zijn. Hoogtepunt hier was een bezoek aan de Bromo vulkaan bij zonsopgang (Bromo was ver weg en hoog, de zon slaapt niet uit, dus wij vertrokken 's nachts om 12 uur en waren de volgende dag om 10 uur terug, hoezo vakantie?), dan hangen de wolken nog hoog, komt er rook uit de vulkaan en samen met het opkomend licht van de zon, zorgde dat voor overuren voor mijn camera.
Inmiddels hebben we de drukte van Surabaya verruild voor het iets rustigere Surakarta (ook wel Solo genoemd). Een treinreis van 4,5 uur met kilometers rijstvelden en andere verbouwingen. Geen stukje vruchtbare grond staat leeg. Gisteren zijn we voor de verandering weer eens op de fiets gestapt om een kijkje te nemen bij kleine productiebedrijfjes op het platteland. Hier vindt het echte zware arbeiderswerk plaats. We hebben gezien hoe brons bewerkt wordt (dit wordt gloeiend gemaakt in het vuur, vervolgens gaan er 5 mannen met 10 kilo zware hamers op slaan totdat het niet meer gloeiend genoeg is en zo herhaalt dit proces zich de hele dag), hoe tofu gemaakt wordt (totaal niet hygienisch in een schuur met vliegen, oude theedoeken en mannen die met hun sigaretje boven de bereidingsbakken staan, waar ze vervolgens gewoon de rook uitblazen) en hebben ons verbaasd over de productieprocessen van alcohol en rijstcrackers op de ouderwetse, zonder enige vorm van machines (of hygiene voorschriften), manier.
Vandaag hebben we een rondtocht langs Hindoeistische tempels gemaakt en wel op de echte Indonesische manier: op de brommer. De ochtend begon goed, toen mijn brommerman (we mochten niet zelf rijden, maar zaten achterop) vroeg of ik soms 100 kilo woog, ik was namelijk in zijn ogen best wel zwaar. En bedankt.
Een ander voorbeeld van Indonesische logica, een stuk uit een gesprek met een Indonesische vrouw die gefrituurde bananen maakt:
Zij: Heb je een baby?
Ik: Nee.
Zij: Ben je single dan?
Ik: Nee, ik heb een vriend.
Zij: Ow, dus je bent wel getrouwd?
Ik: Nee.
Zij: Ben je niet gelukkig dan met hem?
Ik: Jawel hoor.
Zij: Ok, maar waarom ben je dan nog niet getrouwd?
Dus. Binnenkort maar een feestje doen dan? ;-).
Tot zover de avonturen vanaf een dorpje op de evenaar, volgende keer meer :-).
Sengiggi was de laatste plek van schrijven, hier hebben we 's middags een rondtour over Lombok gemaakt waar we onszelf van onze creatieve kant konden laten zien. We werden namelijk min of meer neergezet tussen wat vlechtende dames, die maar al te graag hun mandje in onze handen duwden onder het mom van "dit vinden toeristen vast leuk en dan kopen ze zelf ook wat". Niet dus. Wel waren ze het er allemaal over eens dat we talent hadden en niet weg mochten. Toen dat uiteindelijk toch gelukt was, moest ik nog een pot bakken voordat we echt verder konden gaan. Is er al iemand jaloers?
De boot en de bus vanaf Lombok brachten ons naar Denpasar, hier zouden we overnachten naast de busterminal om met een 8 uur durende rit naar Surabaya op Java te gaan. Een hele attractie. Beide weghelften hebben namelijk maar één baan, als je inhaalt ben je dus een spookrijder. Alle verkeersdeelnemers, inclusief onze eigen buschauffeur (een man met vrouwelijke eigenschappen, hij kan namelijk roken, bellen én de bus besturen en dat allemaal tegelijkertijd), stuk voor stuk kamikazen piloten, halen elkaar continu in. Gelukkig hebben we de eindbestemming, na 11,5 uur en 25 schietgebedjes later, helemaal heel bereikt.
Surabaya is een stad van tegenstellingen. In het centrum zijn er veel hoge gebouwen, moderne shopping malls en goede straten, terwijl de mensen in de oude stad je huid en haar nog willen aanraken omdat het zo wit is, ze op straat leven en streng islamitisch zijn. Hoogtepunt hier was een bezoek aan de Bromo vulkaan bij zonsopgang (Bromo was ver weg en hoog, de zon slaapt niet uit, dus wij vertrokken 's nachts om 12 uur en waren de volgende dag om 10 uur terug, hoezo vakantie?), dan hangen de wolken nog hoog, komt er rook uit de vulkaan en samen met het opkomend licht van de zon, zorgde dat voor overuren voor mijn camera.
Inmiddels hebben we de drukte van Surabaya verruild voor het iets rustigere Surakarta (ook wel Solo genoemd). Een treinreis van 4,5 uur met kilometers rijstvelden en andere verbouwingen. Geen stukje vruchtbare grond staat leeg. Gisteren zijn we voor de verandering weer eens op de fiets gestapt om een kijkje te nemen bij kleine productiebedrijfjes op het platteland. Hier vindt het echte zware arbeiderswerk plaats. We hebben gezien hoe brons bewerkt wordt (dit wordt gloeiend gemaakt in het vuur, vervolgens gaan er 5 mannen met 10 kilo zware hamers op slaan totdat het niet meer gloeiend genoeg is en zo herhaalt dit proces zich de hele dag), hoe tofu gemaakt wordt (totaal niet hygienisch in een schuur met vliegen, oude theedoeken en mannen die met hun sigaretje boven de bereidingsbakken staan, waar ze vervolgens gewoon de rook uitblazen) en hebben ons verbaasd over de productieprocessen van alcohol en rijstcrackers op de ouderwetse, zonder enige vorm van machines (of hygiene voorschriften), manier.
Vandaag hebben we een rondtocht langs Hindoeistische tempels gemaakt en wel op de echte Indonesische manier: op de brommer. De ochtend begon goed, toen mijn brommerman (we mochten niet zelf rijden, maar zaten achterop) vroeg of ik soms 100 kilo woog, ik was namelijk in zijn ogen best wel zwaar. En bedankt.
Een ander voorbeeld van Indonesische logica, een stuk uit een gesprek met een Indonesische vrouw die gefrituurde bananen maakt:
Zij: Heb je een baby?
Ik: Nee.
Zij: Ben je single dan?
Ik: Nee, ik heb een vriend.
Zij: Ow, dus je bent wel getrouwd?
Ik: Nee.
Zij: Ben je niet gelukkig dan met hem?
Ik: Jawel hoor.
Zij: Ok, maar waarom ben je dan nog niet getrouwd?
Dus. Binnenkort maar een feestje doen dan? ;-).
Tot zover de avonturen vanaf een dorpje op de evenaar, volgende keer meer :-).
-
07 Augustus 2009 - 10:22
Wolff:
Nou ik heb altijd al een keer willen pottenbakken hoor ;-) -
07 Augustus 2009 - 10:37
Ellen:
Mooi om te horen over je Indonesische avonturen! Ik vind t echt n super mooi land!
Ben toen zelf met mijn ouders ook op Bromo geweest..dat was gegarandeerd slapen in het busje op de terugweg ;)
Veel plezier! Liefs -
07 Augustus 2009 - 11:01
Iris:
Fijn dat jij je handjes nog een beetje kan laten wapperen daar. Ben benieuwd naar de bromo-sessie!
XXX ;)
Ps. ik ben blij dat die brommerchauf eindelijk eens de waarheid durft te zeggen! -
08 Augustus 2009 - 12:40
Lauri:
Wij zijn wel in voor een feestje hoor...! ;-)
-
08 Augustus 2009 - 13:50
Jetske:
Haha; lig weer dubbel hier :D
Vind het super leuk als ik je nog ff zie in Singapore!! Over 3 dagen ben ik hopelijk ook op Bromo!!!
Kus -
12 Augustus 2009 - 12:14
Monique:
Hee Iris!
Wat een mooie foto's! Zeker die van de Bromo vulkaan vind ik echt geweldig!!! Wow :O
Ons fotoboek is inmiddels klaar! Erg mooi geworden al zeg ik het zelf! Rutger heeft alleen een foutje gemaakt, want hij is de foto's van Kata Tjuta vergeten in te voegen :(
Nou nog veel plezier de laatste twee weekjes...
xje Monique -
18 Augustus 2009 - 11:26
Rutger:
Hey Iris,
In het zonnetje terug van mijn werk in de auto Lily Allen op de radio.......nu al nostalgie!
We hebben je kaart ontvangen! Goed te horen dat je het naar je zin hebt, geniet van je laatste weken! Voor je het weet zit je weer achter de studieboeken.....
Groetjes en tot de 31e!
Rutger
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
