Van Dubai tot Nandi Hills
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
21 April 2013 | India, Bangalore
Ik had de Indiërs op kantoor twee maanden de tijd gegeven; meer dan 60 dagen om te wennen aan mijn lange witte aanwezigheid. Het leek me dat het verrassingseffect er dan wel af zou zijn. Niets is minder waar, ik word nog dagelijks aangestaard alsof ik net mijn UFO geparkeerd heb en op de verkeerde planeet geland moet zijn. Je kan je voorstellen dat dit niet bevorderlijk is voor het integratieproces. Sowieso verloopt dit wat moeizamer dan ik van tevoren had gedacht. Het gat tussen mijn traditionele mannelijke collega’s die van oorsprong niet gewend zijn om met vrouwen anders dan die van hun familie te praten, is best groot. Ook om me heen wordt dit duidelijk; mannen lunchen met mannen, vrouwen zitten met vrouwen aan andere tafels en het is nog niet zo makkelijk om hier tussen te komen.
Het man-vrouw zijn verhaal in India verwondert (en frustreert) me enorm. Laat ik voorop stellen dat ik het niet veroordeel, maar de kaders waarmee je naar de wereld kijkt worden voor een groot deel bepaald door het land waarin je geboren wordt en in dat opzicht lijken Nederland en India ontzettend ver uit elkaar te liggen. Om nog eens terug te komen op het uithuwelijken; gemiddeld genomen krijgt een vrouw op een gegeven moment een telefoontje van de man die door haar ouders is uitgekozen als toekomstig echtgenoot. Ze leren elkaar een beetje kennen en binnen drie maanden gaan ze trouwen. Vanaf dat moment ligt de verantwoordelijkheid voor de vrouw niet langer bij haar vader, maar bij haar man die ze net een paar maanden kent. Los van het feit dat ik vind dat je als vrouw (of man natuurlijk) verantwoordelijk voor je zelf bent, blijft het een ver van je bed show. Ik vraag me dan af hoe zo’n eerste telefoongesprek gaat; “Hé, je ouders hebben me uitgezocht om je echtgenoot te worden, heb je morgen tijd om koffie te drinken?”. Gisterenavond vertelde een meisje me dat ze inderdaad dat telefoontje kreeg, maar dat ze vervolgens haar vader heeft opgebeld om mede te delen dat als hij niet eerst het fatsoen had om een kwartier gewoon wat met haar te kletsen voor haar meteen te willen ontmoeten ze niet dacht dat hij een goede man zou kunnen zijn. Dit wordt nog vervolgd.
Terug naar eind maart, naar Pasen om precies te zijn. Dat weekend stond eieren zoeken in Dubai op het programma met een speciaal ingevlogen gast uit Johannesburg. Toen we eind januari uit elkaar gingen wisten we dat we elkaar 5 maanden niet zouden zien, maar stiekem vonden we dat te lang en besloten we in een impulsieve actie dat we best na 2 maanden ongeveer 15.000 kilometer konden afleggen om voor 4 dagen op het enige gunstige punt halverwege af te spreken; Dubai in de Verenigde Arabische Emiraten. Dat was het beste idee in 2013 tot nu toe. De stad zelf is eigenlijk een grote speeltuin voor mensen met te veel geld, wie bouwt er anders midden in de woestijn de grootste shopping mall ter wereld mét een ijsbaan en een aquarium? Verder struinden we langs de Arabische souks vol specerijen en goud, hebben we voor belachelijke bedragen onwijs lekker gegeten met uitzicht op de Dubai Marina en keken we de zonsondergang vanaf een bult in de woestijn nadat we ternauwernood een bungy rit in een 4WD hadden overleefd met een chauffeur die dacht dat hij Michael Schumacher was. Hij miste ook de helft van zijn gebit, wat geen geruststellend gevoel geeft als je een zandberg afdendert en halverwege blijft hangen. Het waren mooie dagen.
Weer een werkweek verder kwam een Zuid Afrikaanse vriend, Jean, op het idee om achter op zijn motor naar de Nandi Hills te gaan, een kleine 70 km buiten Bangalore. Omdat ik mijn leven liever zelf in handen heb besloot ik mee te gaan op een eigen scooter. De blauwe plekken na de val uit Goa waren inmiddels weggetrokken, dus het kon wel weer. Al toeterend alle verkeersregels achter me latend, had ik de Indiase rijstijl vrij snel te pakken. Vlakbij de heuvels dachten we een hotel te vinden, maar de eigenaar had geen plek voor ons en verzekerde dat het dichtstbijzijnde hotel in Bangalore zelf was. Al balend op zoek naar een plan wat we dan met onze overnachting zouden doen, liepen we nog geen 100 meter verder een andere lodge binnen… Het nachtleven liep om half 10 op zijn einde zodat we een prima nachtrust hadden voor dat we om 5 uur de zonsopgang vanaf de top van de heuvels zouden bekijken. Helaas denken ze hier niet over alles na (op sommige momenten vraag ik me oprecht af, waar ze wél over nadenken) en ging de toegangspoort pas ná zonsopgang open – wat super logisch is als er 200 mensen per dag afreizen om die te komen bekijken, toch? Op de terug weg pakten we nog een boeddhisten klooster in aanbouw mee en werden we uitgenodigd om in de tempel plaats te nemen.
Vorig weekend kwamen de andere Nederlandse collega’s uit Pune en Hyderabad over om te kijken hoe ons leven in Bangalore is. Naast dat het heel leuk was om iedereen weer te zien, was het ook interessant om te horen hoe iedereen zijn India avontuur beleefd en wat de verschillen en overeenkomsten zijn. Een weekend vol verhalen, lekker eten en bezoeken aan de beste clubs van de stad. Het leven van een expat is zo slecht nog niet ;).
In die zelfde categorie, moet ik nu rennen voor mijn afspraak bij de Spa voor een massage van 1,5 uur (omdat het kan). Tot de volgende keer!
Het man-vrouw zijn verhaal in India verwondert (en frustreert) me enorm. Laat ik voorop stellen dat ik het niet veroordeel, maar de kaders waarmee je naar de wereld kijkt worden voor een groot deel bepaald door het land waarin je geboren wordt en in dat opzicht lijken Nederland en India ontzettend ver uit elkaar te liggen. Om nog eens terug te komen op het uithuwelijken; gemiddeld genomen krijgt een vrouw op een gegeven moment een telefoontje van de man die door haar ouders is uitgekozen als toekomstig echtgenoot. Ze leren elkaar een beetje kennen en binnen drie maanden gaan ze trouwen. Vanaf dat moment ligt de verantwoordelijkheid voor de vrouw niet langer bij haar vader, maar bij haar man die ze net een paar maanden kent. Los van het feit dat ik vind dat je als vrouw (of man natuurlijk) verantwoordelijk voor je zelf bent, blijft het een ver van je bed show. Ik vraag me dan af hoe zo’n eerste telefoongesprek gaat; “Hé, je ouders hebben me uitgezocht om je echtgenoot te worden, heb je morgen tijd om koffie te drinken?”. Gisterenavond vertelde een meisje me dat ze inderdaad dat telefoontje kreeg, maar dat ze vervolgens haar vader heeft opgebeld om mede te delen dat als hij niet eerst het fatsoen had om een kwartier gewoon wat met haar te kletsen voor haar meteen te willen ontmoeten ze niet dacht dat hij een goede man zou kunnen zijn. Dit wordt nog vervolgd.
Terug naar eind maart, naar Pasen om precies te zijn. Dat weekend stond eieren zoeken in Dubai op het programma met een speciaal ingevlogen gast uit Johannesburg. Toen we eind januari uit elkaar gingen wisten we dat we elkaar 5 maanden niet zouden zien, maar stiekem vonden we dat te lang en besloten we in een impulsieve actie dat we best na 2 maanden ongeveer 15.000 kilometer konden afleggen om voor 4 dagen op het enige gunstige punt halverwege af te spreken; Dubai in de Verenigde Arabische Emiraten. Dat was het beste idee in 2013 tot nu toe. De stad zelf is eigenlijk een grote speeltuin voor mensen met te veel geld, wie bouwt er anders midden in de woestijn de grootste shopping mall ter wereld mét een ijsbaan en een aquarium? Verder struinden we langs de Arabische souks vol specerijen en goud, hebben we voor belachelijke bedragen onwijs lekker gegeten met uitzicht op de Dubai Marina en keken we de zonsondergang vanaf een bult in de woestijn nadat we ternauwernood een bungy rit in een 4WD hadden overleefd met een chauffeur die dacht dat hij Michael Schumacher was. Hij miste ook de helft van zijn gebit, wat geen geruststellend gevoel geeft als je een zandberg afdendert en halverwege blijft hangen. Het waren mooie dagen.
Weer een werkweek verder kwam een Zuid Afrikaanse vriend, Jean, op het idee om achter op zijn motor naar de Nandi Hills te gaan, een kleine 70 km buiten Bangalore. Omdat ik mijn leven liever zelf in handen heb besloot ik mee te gaan op een eigen scooter. De blauwe plekken na de val uit Goa waren inmiddels weggetrokken, dus het kon wel weer. Al toeterend alle verkeersregels achter me latend, had ik de Indiase rijstijl vrij snel te pakken. Vlakbij de heuvels dachten we een hotel te vinden, maar de eigenaar had geen plek voor ons en verzekerde dat het dichtstbijzijnde hotel in Bangalore zelf was. Al balend op zoek naar een plan wat we dan met onze overnachting zouden doen, liepen we nog geen 100 meter verder een andere lodge binnen… Het nachtleven liep om half 10 op zijn einde zodat we een prima nachtrust hadden voor dat we om 5 uur de zonsopgang vanaf de top van de heuvels zouden bekijken. Helaas denken ze hier niet over alles na (op sommige momenten vraag ik me oprecht af, waar ze wél over nadenken) en ging de toegangspoort pas ná zonsopgang open – wat super logisch is als er 200 mensen per dag afreizen om die te komen bekijken, toch? Op de terug weg pakten we nog een boeddhisten klooster in aanbouw mee en werden we uitgenodigd om in de tempel plaats te nemen.
Vorig weekend kwamen de andere Nederlandse collega’s uit Pune en Hyderabad over om te kijken hoe ons leven in Bangalore is. Naast dat het heel leuk was om iedereen weer te zien, was het ook interessant om te horen hoe iedereen zijn India avontuur beleefd en wat de verschillen en overeenkomsten zijn. Een weekend vol verhalen, lekker eten en bezoeken aan de beste clubs van de stad. Het leven van een expat is zo slecht nog niet ;).
In die zelfde categorie, moet ik nu rennen voor mijn afspraak bij de Spa voor een massage van 1,5 uur (omdat het kan). Tot de volgende keer!
-
21 April 2013 - 17:32
Nel:
Super! Wat een wijze woorden en een geweldig constatering van feiten. De normen en waarden worden bepaald door het feit waar je wieg heeft gestaan en waar je bent opgegroeid. Ben maar blij dat Frans nooit heeft gebeld met de mededeling dat hij de juiste man voor je heeft gevonden. Jij mag en kan gelukkig je eigen route bepalen. Veel succes daar en leg de lat niet te hoog wat betreft integratie, dikke knuffel Nel -
22 April 2013 - 08:42
Simone:
Mooi verhaal weer Iris! Je schrijft super! -
22 April 2013 - 20:51
Carolina:
Oooooooh meid, wish I was there!!! Wat een mooie verhalen, en tóp eis verhaal... Massage!!!!!! Yes!!!!! -
22 April 2013 - 21:46
Mignon Besselink:
lieve Iris
Nu vanuit Zuid-Afrika wil ik je laten weten dat ik wederom heb genoten van je reisverhaal.
Ik hoop dat je genoten hebt van de spa en massage.lieve groet -
24 April 2013 - 09:57
Letty:
Hoi Iris,
Boeiend en inspirerend je verhalen, op een prachtige manier weer geven hoe het er in een"andere"wereld uitziet en aan toe gaat. Ik lees het met plezier.
Ondanks dat er soms vast kleine "lastige"momentjes zijn heb je er weer een rijke ervaring bij.
Liefs Letty -
27 April 2013 - 15:07
Feodor:
Hee Iris!!
Gelukkig dat wij gewoon aan onze eigen cultuur kunnen vasthouden als het om huwelijken gaat. Ben benieuwd hoe dat verhaal met dat meisje en haar pa afloopt ... Leuk dat jullie elkaar als expats opzoeken.. Spreken jullie nu om en om af om een andere stad te bekijken? en wat zijn de verschillen die ze allemaal mee maken?
Nog maar een paar weekjes en dan kom ik jou kant op!! Dan laten we die Indiërs even zien hoe je ook normaal als man/vrouw met elkaar kan omgaan ;) Ik zie je snel op Skype en houd je taai!
X -
02 Mei 2013 - 09:33
Ideke:
Dag Iris,
Wij kennen elkaar niet, maar ook ik wil graag even laten weten, dat je geweldig schrijft en dat ook ik geniet van je reisverslagen.
Je trotse moeder attendeerde mij op je India avontuur. Je enthousiaste moeder is namelijk een collega van mij en wij zijn ongeveer van elkaars leeftijd en ook ik heb een dochter van jouw leeftijd; tja en dan zit je al snel op 1 lijn.
Ik wens je nog een geweldige tijd.
Een hartelijke groet van je moeders collega
Ideke -
03 Mei 2013 - 20:44
Ellen:
L L! Leerzaam en Leuk dus... en ook ja, groetjes van EL ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
