Eerste indrukken
Blijf op de hoogte en volg Iris
20 Februari 2013 | India, Bangalore
Sneller dan ik zelf had verwacht (het leek me tijd voor een serieuze baan op een vaste plek om te sparen voor een wereldreis in 2016 ofzo) mag ik deze reis blog weer gebruiken voor een nieuw avontuur; een half jaar wonen én werken in India! Afgelopen zaterdag vertrok ik vanaf Schiphol via Londen en Mumbai naar Bangalore. Natuurlijk met te zware koffers, want in compact pakken en keuzes maken in kleding ben ik nooit goed geweest. Helaas resulteerde dit in een flinke bijbetaling, maar alles mocht in ieder geval tot aan Mumbai mee. In Mumbai probeerde een mannetje mijn koffer op de band te tillen, bezweek bijna en vervolgens vroeg de baliejuffrouw $ 150 dollar voor zwaar gewicht bagage. Ik legde haar uit dat dat wel erg veel was, ze wobbelde wat met haar hoofd en toen was het ineens nog maar 2000 roepie (nog geen 30 euro) – het was duidelijk dat ik al in India was geland.
Een binnenlandse vlucht later stond ik dan daadwerkelijk in Bangalore. Bizar hoe snel dingen kunnen gaan; zo zeg je op 1 december je ene baan op, ga je een maand later 6 weken fulltime in training voor je nieuwe baan en stap je na afloop een vliegtuig in om een half jaar in het land van de curry en de heilige koeien te gaan wonen. Het leven zit vol verrassingen .
Het eerste wat me opvalt is de blauwe lucht (en nee, niet om te benadrukken dat het hier 30 graden is, de zon schijnt en je met zonder jas naar buiten kan), aangezien er in Delhi destijds alleen maar smog was – een aangename meevaller. Op weg naar het appartement staan we in no time in de file, horen we 500 toeters en duurt onze rit van 50 km ongeveer 1,5 uur. De woning zelf is prima, goed onderhouden en enig minpunt is de douchekop die je zelf vast moet houden. Maar he, ik ben in India, er is überhaupt een douche en er komt zelfs warm water uit!
De eerste werkdag verloopt soepel; ik word ’s ochtends met een taxi opgehaald en naar mijn kantoor gebracht. De tocht van Mozes door de woestijn is er niks bij; er wordt in twee shifts gewerkt, wat inhoudt dat per shift minimaal zo’n 100.000 medewerkers van verschillende bedrijven hetzelfde park op komen rijden. De meeste bedrijven zetten shuttle bussen in die vanuit alle hoeken van Bangalore hun medewerkers ophalen, zodat iedereen op hetzelfde tijdstip kan beginnen. Logistiek natuurlijk een drama – maar mooi om te zien. De rest van de dag is het park rustig en als een shift is afgelopen, stroomt alles weer leeg en naar buiten.
Terug naar de eerste dag. Ik heb een buddy gekregen die me op komt halen bij de receptie; hij is maar liefst drie koppen kleiner dan ik en laat me geen stap meer alleen zetten. Alles wat er geregeld moet worden heeft hij tot zijn verantwoordelijkheid (lees: levenstaak) gemaakt. Ik krijg alle instructies minimaal drie keer tot op moleculair niveau uitgelegd (als je dan vanaf daar nog vijf stappen zet ben je bij de bushalte…). Als we gaan lunchen brengt ie me zelfs naar de bakkerij, omdat het Indische eten misschien wat pittig voor me is. Ik leg hem uit dat ik ook wel wat Indisch wil proberen (en stiekem denk ik; halleluja, er is een bakkerij! Ik hoef niet 6 maanden lang 3 keer per dag rijst te eten!) en hij gaat los met alle curries die er zijn – niet alles is te verdragen, maar het idee is natuurlijk leuk.
Ook dag twee en drie zijn inmiddels achter de rug en als ik ’s ochtends in mijn riksja op weg scheur (rijden kan je het niet noemen) naar mijn werk, de typische geur van India ruik en een koe de weg blokkeert, terwijl het zonnetje al schijnt, bedenk ik me dat ik er wel vertrouwen in heb dat ik het hier een tijdje volhoud.
Een binnenlandse vlucht later stond ik dan daadwerkelijk in Bangalore. Bizar hoe snel dingen kunnen gaan; zo zeg je op 1 december je ene baan op, ga je een maand later 6 weken fulltime in training voor je nieuwe baan en stap je na afloop een vliegtuig in om een half jaar in het land van de curry en de heilige koeien te gaan wonen. Het leven zit vol verrassingen .
Het eerste wat me opvalt is de blauwe lucht (en nee, niet om te benadrukken dat het hier 30 graden is, de zon schijnt en je met zonder jas naar buiten kan), aangezien er in Delhi destijds alleen maar smog was – een aangename meevaller. Op weg naar het appartement staan we in no time in de file, horen we 500 toeters en duurt onze rit van 50 km ongeveer 1,5 uur. De woning zelf is prima, goed onderhouden en enig minpunt is de douchekop die je zelf vast moet houden. Maar he, ik ben in India, er is überhaupt een douche en er komt zelfs warm water uit!
De eerste werkdag verloopt soepel; ik word ’s ochtends met een taxi opgehaald en naar mijn kantoor gebracht. De tocht van Mozes door de woestijn is er niks bij; er wordt in twee shifts gewerkt, wat inhoudt dat per shift minimaal zo’n 100.000 medewerkers van verschillende bedrijven hetzelfde park op komen rijden. De meeste bedrijven zetten shuttle bussen in die vanuit alle hoeken van Bangalore hun medewerkers ophalen, zodat iedereen op hetzelfde tijdstip kan beginnen. Logistiek natuurlijk een drama – maar mooi om te zien. De rest van de dag is het park rustig en als een shift is afgelopen, stroomt alles weer leeg en naar buiten.
Terug naar de eerste dag. Ik heb een buddy gekregen die me op komt halen bij de receptie; hij is maar liefst drie koppen kleiner dan ik en laat me geen stap meer alleen zetten. Alles wat er geregeld moet worden heeft hij tot zijn verantwoordelijkheid (lees: levenstaak) gemaakt. Ik krijg alle instructies minimaal drie keer tot op moleculair niveau uitgelegd (als je dan vanaf daar nog vijf stappen zet ben je bij de bushalte…). Als we gaan lunchen brengt ie me zelfs naar de bakkerij, omdat het Indische eten misschien wat pittig voor me is. Ik leg hem uit dat ik ook wel wat Indisch wil proberen (en stiekem denk ik; halleluja, er is een bakkerij! Ik hoef niet 6 maanden lang 3 keer per dag rijst te eten!) en hij gaat los met alle curries die er zijn – niet alles is te verdragen, maar het idee is natuurlijk leuk.
Ook dag twee en drie zijn inmiddels achter de rug en als ik ’s ochtends in mijn riksja op weg scheur (rijden kan je het niet noemen) naar mijn werk, de typische geur van India ruik en een koe de weg blokkeert, terwijl het zonnetje al schijnt, bedenk ik me dat ik er wel vertrouwen in heb dat ik het hier een tijdje volhoud.
-
20 Februari 2013 - 18:27
Catharien:
Iris wat gaaf! Ik ga je blogs weer met veel plezier volgen :-)
-
20 Februari 2013 - 18:30
Anke Van Den Oever:
Hoi Iris,
Heerlijk te lezen. Ik denk dat je super blij bent met je budy die je 24 uur per dag bewaakt, haha! Daar gaat je zelfstandigheid. Kan je als skypen?
Groet Anke -
20 Februari 2013 - 20:22
Simone :
Wat een super avontuur!! Heel veel plezier en succes!
liefs -
20 Februari 2013 - 20:50
Sabine:
Klink (weer) heel goed allemaal! Have fun en werkse :-) Liefs Sabine -
20 Februari 2013 - 20:55
Iris:
Yes daar issie weer!! Dat wordt weer inbeelden en meegenieten geblazen de komende zes maanden! Vind het tof dat je dit maar weer doet en jezelf red chick, ben trots. XX -
20 Februari 2013 - 22:14
Myrth:
Klinkt goed Iris! En veel belovend :) Hoe is het werk dat je daadwerkelijk moet doen? Daar al een eerste indruk van? Geniet en keep us posted! XXXX -
20 Februari 2013 - 22:29
Nienke:
Heerlijk, dit is dan ook het enig pluspunt aan dat je weg bent: die vertrouwde en super leuke reisverhalen :) Kuss
-
21 Februari 2013 - 06:51
Letty:
Ik zou bijna zelf op reis gaan -
21 Februari 2013 - 11:10
Feodor:
Hee Iris!
Dit wordt weer een mooie blog om te volgen zie ik =]] En beter 1 buddy bij de hand dan 10 ergens in het land of zoiets he. Succes met je werk! X -
21 Februari 2013 - 11:47
Jetske:
Lieve Iris, wat moet ik weer om je lachen :). Ik zie het ook al weer helemaal voor me: Buddy en Iris op stap. Hihi. Genietse en kijk alweer uit naar volgende update! X Jetske -
21 Februari 2013 - 12:00
Frans:
Mooi verhaal Iris. Mijn collega Jos adviseert je een Thali schotel te nemen.
-
21 Februari 2013 - 12:45
Marjon:
Hey Iris,
Leuk om weer je verslagen te lezen.
Maak ereen mooie en leerzame tijd van maar dat komt wel goed.
liefs van ons allemaal. -
21 Februari 2013 - 14:47
Pascal:
Super, om je op deze manier te volgen.
Heb zelf al de neiging om ook te vertrekken.
Ben erg benieuwd hoe dit avontuur zich ontwikkeld.
-
21 Februari 2013 - 18:42
Mignon Beselink:
Hallo Iris
Mooi dit allemaal te lezen en steek ons maar lekker de ogen uit met je warme zonnetje. Het vriest hier weer een beetje maar de gevoelstemperatuur ligt menig graden lager.
Lieve groet Mignon -
21 Februari 2013 - 20:39
Mathijs:
Superleuk om te lezen weer! Je bent echt gemaakt om te reizen. En om carriëre te maken. Dus dit wordt volgens mij een geweldig avontuur. Keep m coming! x -
26 Februari 2013 - 10:10
Marieke:
Hee Iris!
Haha, lachen je blog. Heel erg veel plezier en goed gebruiken die buddy ;). XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
