Over de helft!
Blijf op de hoogte en volg Iris
16 Mei 2013 | India, Bangalore
Het is 21.00 uur op zondagavond en ik ben op het vliegveld in Hyderabad. Volgens mijn ticket was het de bedoeling dat ik over 10 minuten op zou stijgen, maar IndiGo Airways heeft daar inmiddels al 22.30 uur van gemaakt. Met een cappuccino naast me, lijkt dit me een goed moment om mijn blog weer eens up te daten.
Koninginnedag en de kroning van Willem Alexander zijn ook in Bangalore niet zomaar voorbij gegaan. Bij toeval (ok, als je Google-t op “Queensday 2013”+ Bangalore, kan je dit misschien geen toeval noemen) kwam ik op de Dutch Bangalore Club site terecht die een Koninginnedag markt organiseerden. Nederlander als ik ben, ging ik daar met mijn enige oranje attribuut (een sjaal) op af. Ergens midden in een beveiligde villawijk trof ik een groene tuin met rood wit blauwe vlaggetjes aan en een paar handjes vol mensen in oranje kledingstukken naast kinderen die op kleedjes hun speelgoed verkochten. Ergens was het een beetje kneuterig, maar toch had het ook wel wat om uitgedost in Nederlandse kleuren zomaar gastvrij ontvangen te worden bij mensen die je nog nooit ontmoet hebt om met andere mensen die je ook niet kent te proosten op iemand waarmee niemand persoonlijke banden heeft, alleen maar omdat je toevallig hetzelfde paspoort hebt en voor je werk naar India bent gestuurd.
Oude stad Mysore ligt ongeveer 200 kilometer van Bangalore vandaan. Op zich kan je zelfs met een Indiase bus op een Indiase snelweg die afstand in 3 uur afleggen. Dit wordt 4,5 uur als je buschauffeur naast chauffeur ook verkoper is van lege stoelen om zijn eigen zakken te vullen en wat mannetjes in zijn bus meeneemt die onderweg een paar keer moeten stoppen om hun “zaakjes” te doen. Mijn nieuwsgierigheid liet me de gordijnen die zorgvuldig dicht waren gedaan om het zicht naar buiten te blokkeren, toch op zij schuiven, maar dit was van korte duur omdat er al weer iemand voor me stond om deze te sluiten. Uiteindelijk heeft dit ritueel zich nog vijf keer herhaald en toen heb ik opgegeven.
Dat zelfde weekend kopten de kranten “Despite months of preparation Bangalore not ready for big day”, een heerlijk Indiaas voorbeeld. Een dag voordat 43 miljoen mensen hun stem uit moeten brengen staan sommige stembureau’s op instorten of is er überhaupt nog geen locatie geregeld. Verbazingwekkend genoeg lukt het ze dan weer wel om het alcoholverbod dat 3 dagen voor de verkiezingen al is opgelegd uit gevoerd te krijgen; er was het gehele weekend geen druppel drank te verkrijgen (cursusje prioriteiten stellen kan hier geen kwaad). Het idee hierachter is dat de stem van de armere medemens niet omgekocht kan worden en dat je werelds grootste democratie serieus moet nemen (vervolgens zien we op de dag zelf op de meest vreemde plekken in de buitenlucht tafels staan die lijken te dienen als stembureau’s).
Terug naar Mysore. Hoogtepunt hier waren de Somnathpur tempels en vanwege eerder genoemde verkiezingen was het er heerlijk leeg (en dat is vrij uniek hier – Indiers lijken altijd overal met zo veel mogelijk te zijn). Zo ook in Talakadh, een verlaten stad met veel ruïnes. In de meest intacte tempel troffen we een monnik aan. Een donkere man, met een lange baard en bizar veel beharing zit met enkel een laken omgeslagen in de lotus houding. Het hele tafereel oogt heel ying/yang achtig, of zen, net hoe je het wil noemen. Hij nodigt ons uit om binnen te komen en legt uit welke Hindoe goden waar en wanneer aanbeden worden. Tot dat deze oase van rust ineens ruw wordt verstoord: zijn mobiel gaat af. Ergens onder die witte doek komt een rinkelende telefoon vandaan (en dat is vast niet Shiva) en zijn we weer terug in de 21e eeuw.
Nu Hyderabad. Een stad met veel meer geschiedenis en cultuur dan Bangalore en dat is te merken. In de binnenstad bezoeken we de Charminar, een van India’s meest bekende moskeeën. Vanaf de top hebben we een prachtig uitzicht over Hyderabad’s straten vol kleuren, riksja’s, nog meer kleuren, heel veel mensen, nog meer mensen en vooral chaos. Hoewel chaos misschien niet het juiste woord is, want deze situatie lijkt hier de standaard te zijn. Ondertussen heb ik ook 4 of 5 camera’s tegelijk op me staan en worden mijn sterallures weer wat gevoed. Sommigen nemen de moeite om te vragen of ik wil poseren, andere duwen hun vrouw en wat kinderen tegen me aan en starten te klikken. Later in de middag zijn we bij de druk bezochte Birla tempel. Te midden van al deze Hindoestanen vallen er een aantal op door hun knal oranje petten, als ze dicht bij komen blijkt hier het Playboy logo op te staan. Het blijft een verrassend volkje. ’s Avonds nemen Anetey en Igor ons mee naar een Griek met heerlijk eten en eindigen we in de enige dansbare plek in de stad; het Park hotel. Zondag chillen we aan het zwembad en zo vliegt ook dit weekend weer voorbij.
Koninginnedag en de kroning van Willem Alexander zijn ook in Bangalore niet zomaar voorbij gegaan. Bij toeval (ok, als je Google-t op “Queensday 2013”+ Bangalore, kan je dit misschien geen toeval noemen) kwam ik op de Dutch Bangalore Club site terecht die een Koninginnedag markt organiseerden. Nederlander als ik ben, ging ik daar met mijn enige oranje attribuut (een sjaal) op af. Ergens midden in een beveiligde villawijk trof ik een groene tuin met rood wit blauwe vlaggetjes aan en een paar handjes vol mensen in oranje kledingstukken naast kinderen die op kleedjes hun speelgoed verkochten. Ergens was het een beetje kneuterig, maar toch had het ook wel wat om uitgedost in Nederlandse kleuren zomaar gastvrij ontvangen te worden bij mensen die je nog nooit ontmoet hebt om met andere mensen die je ook niet kent te proosten op iemand waarmee niemand persoonlijke banden heeft, alleen maar omdat je toevallig hetzelfde paspoort hebt en voor je werk naar India bent gestuurd.
Oude stad Mysore ligt ongeveer 200 kilometer van Bangalore vandaan. Op zich kan je zelfs met een Indiase bus op een Indiase snelweg die afstand in 3 uur afleggen. Dit wordt 4,5 uur als je buschauffeur naast chauffeur ook verkoper is van lege stoelen om zijn eigen zakken te vullen en wat mannetjes in zijn bus meeneemt die onderweg een paar keer moeten stoppen om hun “zaakjes” te doen. Mijn nieuwsgierigheid liet me de gordijnen die zorgvuldig dicht waren gedaan om het zicht naar buiten te blokkeren, toch op zij schuiven, maar dit was van korte duur omdat er al weer iemand voor me stond om deze te sluiten. Uiteindelijk heeft dit ritueel zich nog vijf keer herhaald en toen heb ik opgegeven.
Dat zelfde weekend kopten de kranten “Despite months of preparation Bangalore not ready for big day”, een heerlijk Indiaas voorbeeld. Een dag voordat 43 miljoen mensen hun stem uit moeten brengen staan sommige stembureau’s op instorten of is er überhaupt nog geen locatie geregeld. Verbazingwekkend genoeg lukt het ze dan weer wel om het alcoholverbod dat 3 dagen voor de verkiezingen al is opgelegd uit gevoerd te krijgen; er was het gehele weekend geen druppel drank te verkrijgen (cursusje prioriteiten stellen kan hier geen kwaad). Het idee hierachter is dat de stem van de armere medemens niet omgekocht kan worden en dat je werelds grootste democratie serieus moet nemen (vervolgens zien we op de dag zelf op de meest vreemde plekken in de buitenlucht tafels staan die lijken te dienen als stembureau’s).
Terug naar Mysore. Hoogtepunt hier waren de Somnathpur tempels en vanwege eerder genoemde verkiezingen was het er heerlijk leeg (en dat is vrij uniek hier – Indiers lijken altijd overal met zo veel mogelijk te zijn). Zo ook in Talakadh, een verlaten stad met veel ruïnes. In de meest intacte tempel troffen we een monnik aan. Een donkere man, met een lange baard en bizar veel beharing zit met enkel een laken omgeslagen in de lotus houding. Het hele tafereel oogt heel ying/yang achtig, of zen, net hoe je het wil noemen. Hij nodigt ons uit om binnen te komen en legt uit welke Hindoe goden waar en wanneer aanbeden worden. Tot dat deze oase van rust ineens ruw wordt verstoord: zijn mobiel gaat af. Ergens onder die witte doek komt een rinkelende telefoon vandaan (en dat is vast niet Shiva) en zijn we weer terug in de 21e eeuw.
Nu Hyderabad. Een stad met veel meer geschiedenis en cultuur dan Bangalore en dat is te merken. In de binnenstad bezoeken we de Charminar, een van India’s meest bekende moskeeën. Vanaf de top hebben we een prachtig uitzicht over Hyderabad’s straten vol kleuren, riksja’s, nog meer kleuren, heel veel mensen, nog meer mensen en vooral chaos. Hoewel chaos misschien niet het juiste woord is, want deze situatie lijkt hier de standaard te zijn. Ondertussen heb ik ook 4 of 5 camera’s tegelijk op me staan en worden mijn sterallures weer wat gevoed. Sommigen nemen de moeite om te vragen of ik wil poseren, andere duwen hun vrouw en wat kinderen tegen me aan en starten te klikken. Later in de middag zijn we bij de druk bezochte Birla tempel. Te midden van al deze Hindoestanen vallen er een aantal op door hun knal oranje petten, als ze dicht bij komen blijkt hier het Playboy logo op te staan. Het blijft een verrassend volkje. ’s Avonds nemen Anetey en Igor ons mee naar een Griek met heerlijk eten en eindigen we in de enige dansbare plek in de stad; het Park hotel. Zondag chillen we aan het zwembad en zo vliegt ook dit weekend weer voorbij.
-
16 Mei 2013 - 08:14
Feodor:
Heej Iris, Chaos is inderdaad het goede woord voor de westerling maar in India is het standaard! We gaan snel meeten! :) X -
16 Mei 2013 - 10:08
Pacsal:
hoi Iris,
ik vind het geweldig om je reisverslagen te lezen, erg grappig ook, maar ik weet zeker dat ik het zelf niet mee hoeft te maken.
Ik zeg bundelen en foto's toevoegen, daarna een nieuw land aan doen.
Kijk goed uit en nog veel (werk)plezier.
grtz,
Pascal
-
16 Mei 2013 - 19:10
Mignon Besselink:
Lieve Iris
fijn dat je zo n leuk weekend hebt gehad en fijn dat je moest wachten op het vliegveld want nu zijn we ook weer op de hoogte. hier in Nederland is het erg koud, zeker als je net uit Zuid Afrika komt. Lieve groet -
20 Mei 2013 - 11:37
Nienke:
Dus als we nu lang+blond+India googlen dan zien we jou ;) Leuk verhaal weer, maar het leukste verhaal komt natuurlijk halverwege juli! Kuss -
20 Mei 2013 - 12:00
Marjon:
Hey Iris,
Leuk om weer wat van je te lezen. Zaterdag afscheid genomen van Cees en Eefke in een koude tuin in Vught ,maar het was wel gezellig. Anuok zit te blokken voor haar examens nu maar hopen dat ze het gaat halen dit jaar. Ik wens jou nog een fijne tijd in India en met die sterallures komt het wel goed.
Lieve groetjes -
22 Mei 2013 - 16:01
Andere Iris:
Hihi, dat wordt echt wennen straks als je weer in het schone, rustige, georganiseerde Nederland aan komt! Ik had het zelfs al na 1 maand Indonesië.... (Hoezo kijkt niet elke man mij hier na en wáár zijn de camera's?!) Snel even facetimen inplannen babe, mis je!! XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
